نقش و اهمیت آموزش در صنعت گردشگری
صنعت گردشگری یکی از صنایع مهم و پرسود در جهان است که از آن به عنوان یک منبع درآمد و توسعه اقتصادی برخی کشورها استفاده میشود. این صنعت به دلیل جاذبههای طبیعی، تاریخی و فرهنگی هر کشور، برای گردشگران و مسافران جذابیت خاصی دارد. با افزایش تقاضا و علاقه به سفر و گردشگری، آموزش و شناخت صحیح و علمی در این حوزه نقش مهمی ایفا میکند.
یکی از مهمترین جوانب آموزش در صنعت گردشگری، آموزش راهنمایان گردشگری است. راهنمایان گردشگری افرادی هستند که در سفرهای گروهی و یا فردی با گردشگران همراهی میکنند و آنها را در دیدن جاذبهها و مکانهای دیدنی هدایت میکنند. این افراد باید دارای دانش و مهارتهای لازم در زمینه تاریخ، فرهنگ و جاذبههای گردشگری باشند تا بتوانند اطلاعاتی دقیق و کامل را به گردشگران ارائه دهند و تجربه سفری ممتع و آموزنده را برای آنها ایجاد کنند.
در ایران نیز، صنعت گردشگری به عنوان یکی از صنایع مهم و پرسود در نظر گرفته میشود. با داشتن تاریخ و فرهنگ بسیار غنی، ایران یکی از مقاصد محبوب گردشگران جهان است. اما برای توسعه صنعت گردشگری در ایران، نیاز به افزایش کیفیت آموزش در این حوزه است. آموزشگاههای گردشگری با ارایه دورههایی متنوع و کارآمد در زمینه آموزش راهنمایان گردشگری، میتوانند به توسعه و ارتقای صنعت گردشگری در ایران کمک کنند.
آموزشگاههای گردشگری از طریق ارایه دورههای تئوری و عملی در زمینه گردشگری، افراد را برای ورود به این صنعت آماده میسازند. در این دورهها، مهارتهای لازم برای تبدیل شدن به یک راهنمای گردشگری به شرکتکنندگان آموزش داده میشود. این مهارتها شامل مواردی مانند آشنایی با جاذبههای گردشگری مختلف، تاریخ و فرهنگ مکانهای دیدنی، مهارتهای ارتباطی و راهنمایی، مدیریت گروههای گردشگری و همچنین نکات ایمنی و اورژانسی است.
علاوه بر آموزش راهنمایان گردشگری، آموزشگاههای گردشگری میتوانند نقش مهمی در آموزش کودکان در حوزه گردشگری نیز ایفا کنند. آموزش کودکان به مباحث مرتبط با گردشگری میتواند باعث ایجاد علاقه و شناخت به جاذبههای گردشگری در آنها شود و آنها را برای سفر و کاوش به دنیای جدید آماده کند. این آموزشها میتوانند در قالب بازی، کارگاهها و تجربیات عملی ارایه شوند و به کودکان اطلاعات مفید و جذاب در مورد جاذبههای گردشگری و فرهنگ مکانهای دیدنی را ارائه دهند.
به طور کلی، آموزش در صنعت گردشگری نقش مهمی در توسعه و ارتقای این صنعت دارد. آموزشگاههای گردشگری با ارایه دورههای آموزشی متنوع و کیفیتی، میتوانند به توسعه و ارتقای صنعت گردشگری در هر کشوری کمک کنند. همچنین، آموزش کودکان در حوزه گردشگری نیز میتواند نقش مهمی در شکلگیری علاقه و شناخت به جاذبههای گردشگری در آنها داشته باشد. با توجه به اهمیت آموزش در صنعت گردشگری، نهادهای ذیربط باید به ایجاد برنامهها و سیاستهای مناسب برای ارتقای کیفیت آموزش در این حوزه اقدام کنند.
انواع گردشگری را بشناسید | آموزشگاه گردشگری چیست؟
سفر کردن یکی از جذاب ترین قسمت های زندگی انسان هاست. مردم دوست دارند به نقاط مختلف بروند و با آداب و رسوم و فرهنگ آنجا آشنا شوند. دیدن بناهای تاریخی و هنر قدمتی هر منطقه نیز می تواند تاریخ را بیشتر برای دیگران به نمایش درآورد. همچنین عمر انسان ها کوتاه است و از این رو نمی توانیم تمامی نقاط کره زمین را به تنهایی ببینیم و اطلاعات لازم را درباره هر ناحیه ای بدست آوریم. از این رو برنامه ریزی برای سفر در کنار کار و زندگی روزمره انسان ها می تواند بسیار حائزاهمیت باشد. صنعت گردشگری با همین هدف به وجود آمده است که بتواند در هر سفری کنار عموم قرار گیرد و اطلاعات کاملی را برای بازدیدکنندگان ارائه دهد.
معنی و ترجمه گردشگری به انگلیسی
ترجمه و معادل کلمه « گردشگری » به زبان انگلیسی Tourism می باشد.
آموزشگاه گردشگری چیست؟
موسساتی که در زمینه صنعت گردشگری و دادن آموزش های تخصصی این حوزه به افراد علاقمند تلاش می کنند، آموزشگاه های گردشگری یا توریسم نامیده می شوند. این دوره ها متفاوت می باشد و هر فرد متناسب با علاقه خود می تواند دوره های لازم را بگذراند و در عین حال تجربه کافی برای شروع کار حرفه ای را بیاموزد.
انواع رشته های گردشگری را بشناسید
گذراندن دوره های مختلف گردشگری می تواند این امکان را به شما بدهد که در آژانس های مسافرتی، فریلنسری یا تورهای گردشگری خصوصی نیز فعالیت کنید. از این رو لازم است رشته های مختلف گردشگری را بشناسید و با دوره های آموزشی آن آشنا شوید.
- لیدر طبیعت گردی: راهنمای تور طبیعت گردی یا اکوتوریسم دوره های تئوری و عملی درباره اکوسیستم طبیعی و زیست بوم ها را می گذراند. آشنایی با فرهنگ و اقوام مناطق مختلف، آشنایی با نجوم، آشنایی با مسیریابی و کار با جی پی اس، شناخت انواع تجهیزات طبیعت گردی، آشنایی با اماکن تاریخی هر منطقه، شناخت انواع گیاهان و حیوانات ( پستاندارن، پرندگان، خزندگان و ... )، آشنایی با روش های حل مسئله و مدیریت بحران، فن بیان، آداب سخنوری، شناخت اجتماعی و اصول روابط اجتماعی، شناخت جغرافیا و آشنایی با زمین شناسی و غیره، از جمله مواردی است که یک راهنمای طبیعت گردی به آن تسلط کافی دارد. بدون شک دوره های آموزشی این افراد در صورتی تکمیل می گردد که تجربه بالایی داشته و سالها در این زمینه فعالیت کرده باشند.
- راهنمای موزه: دوره آموزشی آشنایی با راهنمای موزه، اصول و مهارت های تخصصی این کار را به افراد آموزش می دهد تا بتوانند مسئولیت های مهمی را برعهده بگیرند. این فرد می تواند با تسلط خود بر تمامی موزه ها، کلکسیون های مختلف را به افراد نشان دهد و اطلاعات کامل درباره آنها ارائه دهد. همچنین حوزه کاری این فرد در زمینه چاپ دفترچه راهنما، بروشورهای معرفی بخش های مختلف موزه، برآورد و دسته بندی دارایی های موزه، برنامه ریزی و انجام پروژه های تحقیقی، شناخت روش های مرمت و بازسازی بخش های آسیب دیده، خلاقیت و ارائه روش های مختلف برای بیشتر شناساندن آثار تاریخی و ... می باشد. فنون موزه داری یکی از دیگر از موارد مهمی است که در دوره های آموزشی به افراد تدریس می شود.
- راهنمای گردشگری محلی: بلد محلی کسی است که اطلاعات متنوعی از مسیر سفر، مکان های بکر دیدنی، مکان های تفریحی جذاب، آداب و رسوم و لهجه های خاص هر منطقه، شناخت با کیفیت ترین سوغاتی های آن منطقه و موارد دیگر دارد که درنتیجه می تواند حضور در یک روستای دورافتاده را نیز جذاب تر کند. گاهی یک لیدر محلی می تواند برای شما داستان ها و افسانه هایی از آن منطقه تعریف کند و یا از رسوم عجیبی حرف بزند که برای شما جذاب باشد. درنتیجه وجود افراد خبره ای که با تسلط و اطلاعات کافی بتوانند افراد گردشگر را با خود همراه کنند، بسیار مهم است.
- راهنمای گردشگری فرهنگی: تورلیدر فرهنگی کسی است که توجه افراد را به جذابیت های فرهنگی یک منطقه جلب می کند. فرهنگ گذشته یا معاصر یک ناحیه می تواند برای افراد بسیار جالب باشد. از این رو لازم است که یک راهنمای گردشگری، صرفا در این زمینه خاص اطلاعات کافی داشته باشد و آن را در اختیار همراهان خود بگذارد.
به موارد دیگری از جمله لیدر گردشگری سلامت، راهنمای گردشگری ورزشی، لیدر گردشگری مدیریت و ... نیز می توان اشاره کرد که همه آنها باید دوره های مخصوصی را بگذرانند تا درنهایت یک تورلیدر حرفه ای به وجود آید. از این رو آموزشگاه های گردشگری توانسته اند به افراد علاقمند کمک کنند تا آموزش های تخصصی این حوزه ها را بیاموزند و وارد بازار کار شوند. در همین زمینه می توانید به بخش هرآنچه باید از آموزشگاه های گردشگری و توریسم بدانید نیز مراجعه کنید و اطلاعات کامل تری در این باره بدست آورید. اما برای آنکه لیست بهترین آموزشگاه های گردشگری را بیابید و از خدمات و آموزش های آنها بهره ببرید، تنها کافیست به سایت مرجع اصناف و معرفی مشاغل ایران نشنال سر بزنید. در این سایت شماره تلفن و آدرس این موسسات موجود است.
عبارات و کلماتی که با آموزشگاه گردشگری جستجو می شوند:
آموزشگاه گردشگری قم شهر قم محدوده شرق قم کجا برم؟
انجمن موسسات آموزش گردشگری ایران
دوره های گردشگری سازمان میراث فرهنگی
دروس عمومی دیپلم گردشگری
دوره گردشگری جهاد دانشگاهی
دوره گردشگری فنی حرفه ای
آموزش گردشگری آنلاین
رشته گردشگری چند واحد است
رشته گردشگری زیر شاخه کدام رشته است
موقعیت جغرافیایی:
استان قم با وسعت 11238 کیلومتر مربع در کریدور مرکزی ایران بین مختصات جغرافیایی 50 درجه و 6دقیقه تا51 درجه و 58 دقیقه طول شرقی نسبت به نصف النهار گرینویچ و 34درجه و 9 دقیقه تا 35 درجه و11 دقیقه عرض شمالی نسبت به خط استوا واقع شده است و دارای جمعیتی بالغ بر 1060،000 نفر می باشد.این استان با دارا بودن ویژگی های خاص فرهنگی ،زیر ساختهای مناسب و منابع لازم ، چشم انداز روشنی را در افق توسعه 1404 ترسیم نموده است و در صدد است با بهره گیری از پتانسیلها، منابع ملی و استانی شاخصهای توسعه اقتصادی را ارتقا بخشد.
وجود اماکن مقدس ، مراکز علمی، آثار تاریخی و فرهنگی، موقعیت خاص جغرافیایی، گسترش فناوری اطلاعات (IT) و توجه روز افزون گردشگران به این استان بسترهای لازم را جهت سرمایه گذاری در بخشهای مختلف فراهم نموده است.
موقعیت طبیعی:
بخشی ازمحدوده استان قم به ویژه دهستان قم رود در محدوده پارک ملی کویر قرار دارد . قم به دلیل داشتن مناطق و روستاهای متنوع در موقعیت های مختلف جغرافیایی دارای آب و هوای بیابانی و نیمه بیابانی است و آب و هوای روستاهای آن از کویری و بیابانی تا سرد و کوهستانی تغییر می کند و بر اساس همین تنوع اقلیمی، موقعیت کشاورزی و پوشش گیاهی آن نیز متفاوت شده است . گونه های کیلیا ، سودا ، گز ، بادامک و پسته وحشی و گیاهانی که کاربرد دارویی و صنعتی دارند همچون خارشتر ، پیچک ، گراس ، اشنان ، اسپند ، شیرخشت و شیرین بیان در استان قم وجود دارند که گونه های استان قم را تشکیل می دهند .
شهرستان ها:
کهک : یکی از بخشهای استان قم است که در جنوب این استان قرار دارد و فاصله ی مرکز بخش (کهک) تا قم 30 کیلومتر است. سابقه ی بخشداری کهک به بیش از 70 سال می رسد و از نظر جمعیت بعد از بخش مرکزی در مکان دوم قرار دارد. این بخش دارای دو دهستان کهک و فردو و 18 روستا است.به غیر از مناطق ییلاقی، وجود آثار متنوع در منطقه نشان از قدمت و پیشینه تاریخی و فرهنگی شهر کهک دارد و هر یک عامل مهمی برای جذب گردشگران و زائران است.
خلجستان : با مرکزیت دستجرد، یکی دیگر از بخشهای استان قم است که در جنوب این استان قرار دارد و فاصله مرکز آن تا شهرستان قم 55 کیلومتر است. این بخش دارای دو دهستان (دستجرد و قاهان) و 64 آبادی است. محور فعالیتهای اقتصادی مردم منطقه کشاورزی و بیشتر به صورت کاشت درختان سردسیری و انواع صیفی جات است. به غیر از کشاورزی مراکز اقتصادی دیگری نظیر ناحیه ی صنعتی خلجستان، دامداری صنعتی و سنتی، وجود بیش از 100 واحد مرغداری و گلخانه ی کوثر با 27 واحد فعال در زمینی به وسعت 220 هکتار از دیگر منابع اقتصادی منطقه است.
جعفرآباد :جعفرآباد یکی از بخشهای استان قم می باشد و مرکز آن شهر جعفریه در 35 کیلومتری شمال غربی قم است . این بخش در مسیر راه ارتباطی استانهای غربی و مرکزی کشور قرار دارد. از جاذبه های طبیعی این بخش، روستاهای خوش آب و هوای طغرود، دولت آباد و گلستان را می توان نام برد.
سلفچگان :بخش سلفچگان یکی از بخشهای قم می باشد که حدود 10 هزار نفر جمعیت و تا مرکز شهرستان 40 کیلومتر فاصله دارد. این بخش دارای دو دهستان راهجرد و نیزار می باشد. بخش سلفچگان با داشتن منطقه ی ویژه ی اقتصادی و شهرک صنعتی از اهمیت خاصی برخوردار است. در این منطقه که حدود 2 هزار هکتار وسعت دارد، بیش از 60 کارخانه و بخشهای اقتصادی فعالیت می کند.
قنوات :یکی از دو شهر بخش مرکزی است که در 8 کیلومتری شمال غربی شهر قم واقع شده است. یکی از مهمترین جاذبه های طبیعی قنوات را می توان کویر عنوان کرد که علاقه مندان فراوانی را به سوی خود جلب می کند
نژِاد:
اهالی قم از نژاد آریایی هستند و از برخی اقوام ایرانی چون عرب ها ، ترک ها و بختیاری ها در این منطقه زندگی می کنند . خانواده قمی متشکل از پدر ، مادر ، فرزندان و گاهی پدربزرگ و مادر بزرگ خانواده است . امروزه در مناطق شهری ؛ خانواده ها به صورت جمعی زندگی نمی کنند و فقط در مناطق روستایی و عشایری بافت خانواده ها هم چون گذشته بزرگ و دسته جمعی است. مراسم های سوگواری نیز به دو شیوه شخصی و مذهبی انجام می گیرد و همان آداب کلی مرسوم در ایران در این جا نیز حاکم است.