فهرست مطالب
پریکارد، این کیسه دو لایه، که یک لایه‌اش به قلب چسبیده و لایه دیگر به ریه و اعضای دیگر قفسه سینه متصل است، به عنوان پرده‌های میانی بین اعضای داخل قفسه سینه شناخته می‌شود. سطوح این دو لایه با یک لایه سلولی نازک پوشیده شده‌اند و دارای سطحی بسیار صاف هستند. فضای پریکارد که بحرانی کمتر از ۵۰ سی سی مایع در آن وجود دارد، بین این دو لایه قرار دارد. این مایع و سطح صاف این لایه‌ها باعث می‌شود تا حرکت قلب بدون ایجاد اصطکاک و با حرکتی آرام صورت گیرد و احساس حرکت قلب و تغییرات در حرکت ریه و سایر اعضای مجاور قلب کاهش یابد.
وقتی قلب ما به طور منظم و هماهنگ می‌پیچد و پیچان می‌کند، گاهی اوقات ممکن است پریکاردیت نیز به وجود بیاید. این وضعیت ناخوشایند باعث ایجاد التهاب در لایه‌های بیرونی قلب می‌شود و باعث سایش آن‌ها می‌شود.
هر پریکاردیتی سه حالت مختلف دارد:
- حالت حاد پریکاردیت: زمانی که علائم پریکاردیت بیش از سه ماه ادامه دارد و با درمان، علائم در یک هفته از بین می‌رود.
- پریکاردیت با بازگشت مکرر: زمانی که پریکاردیت حاد به صورت مکرر تکرار می‌شود.
- حالت مزمن پریکاردیت: زمانی که علائم و عوارض پریکاردیت بیش از سه ماه ادامه دارد.
متن پاراگراف دوم
آزمایشات تشخیص پریکاردیت که بیشترین استفاده را دارند عبارتند از:
- الکتروکاردیوگرام: این آزمایش با شناسایی و ثبت فعالیت الکتریکی قلب شما، نتایجی که پریکاردیت را نشان می دهد، ارائه می دهد.
- اشعه ایکس قفسه سینه: این آزمایش با عکس بردن از داخل قفسه سینه، از جمله قلب، ریه ها و رگ های خونی شما، می تواند نشان دهد که آیا قلب بزرگ شده است یا خیر.
- اکوکاردیوگرافی: این آزمایش با استفاده از امواج صوتی، تصاویری از قلب شما ایجاد می کند و وضعیت و کارایی آن را نشان می دهد. این می تواند نشان دهد که آیا مایعات در پریکارد تجمع یافته اند یا خیر.
- CT قلب: این اشعه ایکس که تصویری دقیق از قلب و پریکارد شما گرفته و به تشخیص دلایل درد قفسه سینه کمک می کند.
- MRI قلب: در MRI قلب از آهن ربا و امواج رادیویی برای تشکیل تصاویر دقیق از اندام ها و بافت های شما استفاده می شود. این می تواند تغییراتی را در پریکارد نشان دهد.
برای درمان التهاب پرده دور قلب، ممکن است متخصص قلب حتی داروهای متفاوتی مثل ایبوپروفن یا آسپرین برای شما تجویز کند. این داروها به شما کمک می‌کنند تا از درد و التهاب راحت شوید. اگر شما دچار پریکاردیت مزمن هستید، ممکن است حتی اگر حالتان بهتر شود، باید برای مدت طولانی‌تری داروی NSAID یا کورتیکواستروئیدها مصرف کنید.
این داروی ادرار آور به طور معمول برای کمک به از بین بردن مایعات اضافی که ممکن است به علت اختلالات در عملکرد پریکاردیت انقباضی ایجاد شده است، استفاده می شود. اگر علاوه بر این مشکلات، مشکلی در ضربان قلب خود را نیز تجربه می کنید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
شاید پزشک شما تصمیم بگیرد که به شما استروئیدها یا سایر داروها مانند آزاتیوپرین، ایمونوگلوبین های انسانی IV یا آناکینرا تجویز کند.
التهاب پرده دور قلب یک مشکل پزشکی است که معمولاً به طور طبیعی و خفیف خودبه خود بهبود می یابد. اما اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است به مشکلات جدی تبدیل شود و به سلامتی فرد آسیب بزند.
برای بهبودی کامل پریکاردیت، نیاز به چند هفته یا حتی چند ماه است. برای بهبودی کامل، باید به خواب و استراحت کافی توجه کنید و دستورات پزشک خود را رعایت کنید. این اقدامات به شما کمک می‌کند تا از خطر ابتلا به این بیماری دوری کرده و بهبود یابید.
علائم این بیماری قلبی در اکثر موارد شامل این موارد است:
- تب شدید
- تعریق و لرز
- تنگی نفس
- سرفه خشک
- ضربان قلب سریع (تاکی کاردی)
- درد در قفسه سینه مانند شلیک
- درد در شانه و بازوی چپ
- دردی که با دراز کشیدن یا تنفس عمیق تشدید می‌شود.
بهتر است به این علائم توجه کنید و در صورت لزوم به پزشک مراجعه کنید.
پریکاردیت می‌تواند باعث تورم در اندام‌های پایینی مانند ساق پا، مچ پا و یا کل پا شود. این نوع تورم ممکن است نشانه‌ای از پریکاردیت انقباضی باشد که در آن پریکاردیوم تنگ و سفت می‌شود. این وضعیت باعث می‌شود عضلات قلب نتوانند به‌طور کامل تنگ شده و قلب به‌طور صحیح عمل نکند. این مشکل می‌تواند باعث برگشت خون به ریه‌ها، شکم و پاها شود و باعث تورم شود.
